Zeppelins en creatief met pionierpalen (30 april)

Beste volgers,

Vanmorgen ons verblijf in Doberatsweiler alweer verlaten. Wij bezoeken vandaag eerst een aantal attracties met onze Bodensee Plus Card. We starten in Friedrichshafen. Deze stad is de bakermat van de Zeppelin. Een Zeppelin is een soort luchtballon, deze varen, dus ligt het Zeppelinmuseum aan de haven. 

Voor we het museum in gaan zijn we getuige van een staaltje huiselijk geweld. Een nestelende fuut is er niet van gediend als er soortgenoot op het nest komt zitten en pikt op de indringer in. Deze kiest eieren voor zijn geld en vertrekt. De rechtmatige bewoner strekt zich even uit waardoor wij een blik kunnen werpen op de 5 eieren in het nest. 

De laatste Zeppelins van voor WO II waren enorm groot, lengtes van ongeveer van 245 meter. De zusterschepen Graf von Zeppelin en Hinderburg waren speciaal gebouwd om in luxe de Atlantische overtocht te maken in ongeveer 60 uur. De verblijfsruimten hebben ze op ware grootte nagebouwd. Op het panoramadek zat je lekker ruim (zie foto met Monique). Dit is de ruimte die verlicht is in foto van de voorkant van de Hindenburg.  Helemaal opgenomen in de onderste helft van de Zeppelin. Het uitstekende deel is de bestuurdersruimte. Voor het slapen moesten de gasten zich behelpen met een stapelbedden in een tweepersoonshut. Na de ramp met de Hindenburg in 1937 was hegedaan met de populariteit van de Zeppelin. Hoewel er nu weer Zeppelins worden gebouwd voor toeristenvluchten voor 400 euro per half uur. Dit museum had ik ook zonder kaart bezocht maar ik had er wel iets meer van verwacht. 

We rijden door naar het lokale vliegveld en bezoeken het Dorniermuseum. Dornier is vooral bekend door de bouw de watervliegtuigen, kleine passagiersvliegtuigen en straaljagers. Niet heel bijzonder, een standaard klein luchtvaartmuseum. De grootste kwaliteit van dit museum is zicht op het opstijg- en landpunt van de moderne Zeppelins. Zij hadden wel heel leuke speelvliegtuigen voor kinderen.

Ons laatste Bodensee moment is in Meersburg. Wij bezoeken het oude slot. Dit was verrassend authentiek, oudste delen uit 13de eeuw. Mooi in stand gehouden zonder moderne opsmurk. 

Daarna verlaten wij het Bodensee gebied en rijden noordwaarts richting Messkirch. We hebben een accommodatie gehuurd midden in het centrum. Delen van het centrum zijn afgesloten. In eerste instantie kunnen we alleen lopend onze accommodatie bereiken. Het voelt een beetje zoals het aanrijden van de medina’s in Marokko. Later blijkt dat we via een andere route wel bij de accommodatie kunnen parkeren. 

Wij zijn hier omdat vanavond de meiboom wordt neergezet. Dit blijkt letterlijk recht voor ons slaapkamer raam te zijn. Zo'n 50 meter voor ons raam vindt dit stukje folklore plaats. We blijven niet op onze kamer zitten maar begeven onze onder de toeschouwers. Waarschijnlijk zijn wij de enige toeristen.
Rond zes uur wordt de meiboom aangevoerd. In de natuurstenen verharding blijkt een speciaal meiboom gat te zitten. Een aantal verwijderbare bestratingsstukken worden opgelicht. Mannen in traditionele kledij verzorgen het opzetproces. Op de achtergrond speelt een band en natuurlijk kan je bier en braadworst kopen. Deze nuttigen wij tijdens het opzet proces. Met behulp van pionierpalen van verschillende lengtes wordt de meiboom beetje bij beetje rechterop gezet. Ik voel een Javarust activiteit aankomen. 

Als de meiboom nagenoeg recht staat wordt deze geborgd met houten balken en grote wiggen. Het hele proces duurt bijna 2 uur. Gelukkig is onze kamer vlakbij en kunnen we tussendoor even plassen. Als je iets koopt krijg je lootjes waar je iets mee kan winnen. De trekking is om negen uur. We besluiten maar een uurtje op de kamer te wachten onder het genot van een bakje koffie en nog iets te eten. Rond negen uur gaan we terug naar beneden. De trekking wordt verricht in lokaal dialect. Er is een gelukkige winner maar wij hebben geen idee wat deze persoon heeft gewonnen. Rond half tien zijn we weer terug. Geen idee hoelang het feestgedruis nog door gaat. In de kamer liggen weggooi oordopjes. Dat belooft niet veel goeds. 

Tot het volgende bericht

Groetjes Monique, Leo en de meiboomopzetters