Welkom in Disneyland

De laatste aanloop van onze vakantie verliep niet helemaal voorspoedig. Monique voelde zich vannacht niet lekker, heeft slecht geslapen en had zelfs overgegeven. De vlucht ging om 9.15 uur dus heeft Mieke ons al vroeg weggebracht. Ons vliegtuig vertrok uiteindelijk bijna een uur te laat omdat iemand zo laat was dat de koffer uit het ruim werd gehaald en later weer terug geplaatst. Toen dat achter de rug was kreeg de cockpit een alarm dat de opslag van de toiletten nagenoeg vol was en dat er te weinig capaciteit over was om de passagiers de opvang van pies en poep te kunnen garanderen. Nadat de Zegwaard van Schiphol zijn diensten had verleend konden wij vertrekken. Monique zat een en ander gelaten en brak te ondergaan. Zij heeft een halve flesje Cola en broodje zonder beleg genuttigd maar heeft geen gebruik hoeven maken van de verruimde opvangcapaciteit.

Na de landing in Casablanca hadden we de pech dat er net een aantal toestellen waren aangekomen en er een enorme rij stond voor de paspoort controle voor niet Marokkanen. In iedere hokje zaten 2 of 3 mannetjes maar maar een die iets deed en dan heel langzaam. En denk maar niet dat het mannetje van het Crew hokje waar niemand voorstond een toerist van een stempel in zijn paspoort heeft voorzien. Na ruim een uur ergernis waren de paspoortcontrole voorbij. Voordeel was dat we niet op onze koffer hoefde te wachten. 

Het kopen van een Marokkaanse sim-kaart op de luchthaven verliep soepel. Voor 20 euro een prepaid kaart met 15 GB data en 3 uur beltegoed gekocht die door een vriendelijk medewerker in mijn telefoon werd gezet. Maar gewone nummer is even buiten gebruik. Met mijn Marokkaanse nummer ben ik onder de schuilnaam Leo Marokko tijdelijk toegetreden tot Whatsapp.

Na het bekende gedoe en wachten bij de autoverhuur kunnen we vertrekken met onze gehuurde Peugeot 208. Ons wacht een enerverend ritje van 30 kilometer van de luchthaven naar ons hotel naast de beroemde Moskee Hassan II. Op zich zijn de wegen goed maar er maken veel meer verschillende voertuigen gebruik van dan in Nederland. We wurmen ons langs langzame overvolle vrachtauto's, ezelkarrren, paarden, overstekende voetgangers en zwaar beladen vracht tuktuks die ook tegen het verkeer in rijden. In de stad zoeven de elektrische stepjes en scooters langs ons Peugeotje. We navigeren via Google maps via de net verkregen Marokkaanse internet bundel. We weten veilig ons hotel te vinden waar ons een afdeling wacht van 22 procent naar de parkeerkelder. We zijn pas rond vieren bij het hotel. Veel later dan we hadden verwacht.

We hebben een mooie kamer met uitzicht op Moskee Hassan II. We komen even op adem en gaan tegen vijf uur naar de Moskee. Deze is dan gesloten. We zien wel veel mensen op de naast gelegen Boulevard. We lopen we naar toe en zien vooral ouders met kinderen die gebruik van alle attracties die op de Boulevard zijn neergezet. Ook Mickey Mouse geeft acte de presence. We wanen ons even in Disneyland. We lopen een rondje. Het is druk straat op en we komen veel kleine winkeltjes met heel spullen tegen.

Daarna gaan we op zoek naar een lichte maaltijd. We vinden deze maar kunnen deze pas nuttigen nadat we ergens Marokkaanse Dirhams uit de muur hebben gehaald. In Marokko kan je niet overal met je pinpas betalen. Monique slaagt er in iets te eten. Daarna is het tijd om in storten. Even afwachten hoe we ons morgen voelen.

Tot het volgende bericht

Groetjes Monique en Leo