Eerste geocache gevonden

Vannacht wederom goed geslapen. We krijgen een uitgebreid ontbijt  voorgeschoteld waar we volop van genieten. We hebben voldoende calorieën binnen om het weer even vol te houden. We leggen de bagage en in de auto en lopen nog een kort rondje door de Mèknes voor we vertrekken. Er zijn opvallend veel katten op straat. Het lijkt erop dat zij hun eigen auto hebben geclaimd.

We gaan op weg naar Volubilis. Dit ligt iets meer landinwaarts en via rustige en goede wegen rijden door een opvallende groen landschap. Het is hier duidelijk groener dan in het kustgebied waar we zijn begonnen.

Volubilis is oude Romeinse nederzetting waar nog veel resten van bewaard zijn gebleven. Dit is vermoedelijk een verplicht nummer bij de groepsreizen want er staan enkele toeristen bussen voor de ingang. We lopen een rondje uiteraard zonder gids. We hebben dit soort nederzetting vaker gezien, aardig maar niet echt bijzonder. Er is weinig schaduw. We vinden het nu al warm we vragen ons af hoe warm het dan wel niet in de zomer zou moeten zijn.

Het woord geocache heb ik nog niet gebruikt in dit reisverhaal. Dit komt vooral omdat er Marokko maar heel weinig liggen. Bij de ingang van Volubilis ligt er wel eentje. Monique kan haar eerste geocahe in Marokko scoren. Dit zal vast weer een souvenir opleveren.

We vervolgen onze weg naar het heilige dorp Moulay Idriss. Dit erg toeristisch maar er zijn geen toeristen. De een na de ander springt op ons af om zijn gidsdiensten aan te bieden. Daar willen we geen gebruik van maken. We vinden binnen enkele minuten op eigen kracht de belangrijkste attractie van het dorp. De zogenaamde gidsen blijven ons maar aanspreken. Daarom besluiten we dit oord maar snel weer te verlaten. 

Via een binnendoor weg rijden we richting Fès. Af en toe iets te binnendoor want hier en daar is het wegdek verdwenen. Deels een spannend ritje maar ook deze overleven we zonder schade op te lopen. We ontdekken dat een ezel hier nog een populair vervoermiddel is en dat er veel schaapherders rondlopen.

We hebben een Riad geboekt binnen de stadsmuren. Via Whatsapp krijgen we de locatie van de parkeerplaats. We moeten een paar minuten lopen naar onze accommodatie.  Het mannetje van de parkeerplaats brengt ons naar Bel Kayed Guest House. Een typische Marokkaanse gelegenheid. We worden vriendelijk ontvangen met een kopje muntthee. 

Vandaag een rustige dag dus iets minder tekst. Ik grijp dit aan om even Hollands te klagen over onze huurauto. Dit kan zeer doen bij een volger van deze reislogger. De Peugeot 208 is niet mijn auto. Deze rijdt op zich prima maar is niet geschikt voor een Hollandse man met een lang bovenlichaam. Ik zit bijna met mijn hoofd tegen het dak en bij gaten in de weg stoot ik steeds mijn hoofd. Ik moet mijn rechtervoet gehuld in een wandelschoen maat 45 bij het gasgeven helemaal naar rechts drukken om niet het rempedaal mee te pakken. Het vervelendste is de stoel. Als ik deze rechtop zet drukt de hoofdsteun mijn hoofd te ver naar voren, de hoofdsteun kan er niet af waardoor ik deze in halve ligstand moeten zetten om nog enigszins comfortabel te kunnen zitten.  

Wij hebben een paar drukke dagen gehad. We blijven hier twee nachten. Vanmiddag geen zin om weer op pad te gaan. We blijven op het zitje op het dakterras hangen tot het tijd om te gaan eten op een nog hoger dakterras. Ik wil een biertje bestellen maar deze is niet voorradig. We nuttigen nog een kopje muntthee en verse jus d'orange. Een uurtje later wordt er als nog een blikje bier aangerukt.

We eten op het dakterras en nuttigen een Marokkaanse maaltijd. We moeten er even op wachten maar het smaakt prima. 

Tot het volgende bericht.

Groetjes Monique en Leo