Fietsen in oase

Ons wacht een echte reisdag. ruim 400 kilomter rijden.  Vandaag een route door het Midden-Atlasgebergte. Voor het mooie vertrekken eigenlijk iets te laat. In ons Riad houden zij niet van vroeg opstaan. Pas om negen uur beginnen zij met het ontbijt. Tegen tienen vertrekken we uit Fes. Geen tijd meer om nogmaals de paleistuinen in te lopen. Geen idee hoe het staat met de vullingsgraad van de fontein.

De route die we volgen is een echte toeristen route. Dit is te merken,. De wegen liggen er goed bij of er wordt hard gewerkt aan onderhoud. We rijden de hele dag alleen maar over tweebaanwegen. Het eerste deel is een echte autorijdroute. Een brede rustige spiegelgladde tweebaansweg die door het landschap slingert, veel lome luie bochten en af toe scherpe bochten als er wordt gestegen. Dit zou ook een goede rit voor motorrijders maar de Peugeot heeft het ook prima naar zijn zin. Als ik Year of the Cat iets te hard draai onder het rijden voel ik me net God in Frankrijk of Marokko in dit geval. 

Na circa 100 km slingeren krijgen we een 40 kilomter bijna kaarsrechte weg dwars een droge rotsachtige omgeving. We maken zoals ieder die deze route volgt een tussenstop in het stadje Midelt, dat op een hoogte van 1500 meter boven de zeespiegel, één van de hoogst gelegen plaatsen in Marokko is. 

We stoppen bij een plek waar een geocache zou moeten liggen maar deze ligt er niet. We gaan wat drinken aan de overkant. Hier blijken zij  een toeristentoilet te hebben. Voor ons een primeur. Naast het restaurant zijn normale toiletten die gewoon open zijn en daarnaast een toeristen toiletten die afgesloten zijn en worden geopend als je dit verzoekt bij het bestellen van een versnapering bij het restaurant. Ongetwijfeld betalen wij minimale het dubbele voor consumpties. Toch maken wij dankbaar gebruik van deze voorziening. Wij zijn de enige toeristen. Alle andere aanwezigen maken gebruik van de normale toiletten.

Na Midelt gaan we echte bergen in. We rijden over wegen die aan de bergwand zijn geplakt en nemen meerdere bergpassen. Het nemen van de bergpassen vergt veel tijd wat je zit altijd achter een langzame vrachtwagen. Tussen de bergen liggen meerdere doorstaande rivieren. Plotseling rijden langs de oever van een enorme stuwmeer. Na het stuwmeer duiken er steeds meer oases op. Op het laatste deel van de route ontdekken we ons eerste fietspad in Marokko. Niet meer dan een gemarkeerd stukje asfalt langs de hoofdrijbaan. Er maken meerdere  fietsers gebruik van deze noviteit.
 
Ons hotel ligt in Erfoud een uitloper van het oasegebied. Hier kwamen we pas tegen zessen aan. De route was prachtig maar voor het mooie net iets te lang.  De wegen waren goed nog een paar jaar en dan ligt de gehele route er strak bij.

Het hotel straalt saaiheid uit en ligt net buiten het centrum Geen zin om ook nog in het hotel te gaan eten. We gaan met auto voor een snelle maaltijd in het dorpje als de zon al is ondergegaan. Ik waan me even in Nederland. Op straat barst van de fietsers uiteraard zonder licht. 

Tot het volgende bericht.

Groetjes Monique en Leo